8 fjali

 



Ki$land
– roman me fëmini

Zotnia që mbijetonte duke gjuajtur emra dhe ripagëzonte qënie e gjëra, aq sa në shumicën e kohës s’dinte ç’emër i shkonte më për shtat atij vetë, – njëlloj sikur të qënkej thjesht një skelet, – ndihej fryti më i hijshëm i një ujdie me botën tjetër. // Se të gjallët, kur s’janë të dashuruar, kanë shumë ftohtë dhe shohin pak ëndrra.


Në këtë orë uleshim me Irisin para dritareve pa perde dhe prisnim vdekjen. // E di që, nga lumturia dhe mirënjohja, do të më duket e pamundur, por do të kem kohë pa fund për ta besuar.


Mortët

Dikush i ra portës së kalbur të kufomave dymbëdhjetë herë me radhë. Pritëm sa pritëm dhe, kur pamë se askush nuk u përgjigj, - por as pára kishim shpresë të na përgjigjej njeri, - e shkallmuam atë portë. // Pastaj u ktheva nga porta dhe vazhdova t'i bija, e më ngjante se trokisja në ndonjë rrasë të madhe varri, po s’kisha frikë se mos binte e më zinte përposh.


Dyzet e kusur vjet kaluan si një fishkëllimë, por nga ato të njerëzve që s’i kanë të gjithë dhëmbët. // E ndoshta pó ai zë që i pat thënë dikur, vetëm një herë, “Zgjohu: je i vdekur”, e nanuriti si për herë të fundit me një "Fli… që të jesh gjallë".