Në vend që të pakësojë tërthotazi të qarën dhe pafatninë, përdorimi i çartur i gërmës ë, ngjitja atje ku nuk duhet dhe prerja atje ku është e domosdoshme, nxjerrin në pah ato zbrazëti të frikshme që përzjejnë njëjësin me shumësin, foljen me ndajfoljen, emrin me përemrin, derrin me dajën, sapunin me djathin, qenin me besnikërinë, paranojën me metanojën, poezinë me bërsinë, prozën me blozën etj. Shpresoj të mos e kapim ditën e errët kur mileti do qajë me e, a, o, y.
A.-Ch. Kyçyku, Shqip