 |
| Julia-Maria Kyçyku, Venezia 2010 (C) |
"Se edhe lexuesi është njeri. Të krijohet përshtypja sikur mendjet e ndritura, në një flatrim e vetëdjegie gati misionare, për ta zgjeruar ndriçimin e tyre të epërm, detyrohen të shpëlajnë tru. Por, në fakt, vetëm mendjet e ngushta, ose shpirtrat e rëndomtë, zgjedhin këtë mënyrë për të zgjeruar pushtetin e tyre (politik dhe / ose ekonomik, ose edhe-edhe), bujën, famën, që të mos hyjnë në "sevrage" mediatik, duke përdorur letërsinë si mjet. Lëvizja kopjon të hidhurën Stockholm Syndrome* dhe mund të përkthehet thjesht: i mbushet koka lexuesit me plehëra, me bërsi, me mbeturina, - që mund të shkëlqejnë nga shiu, ashtu siç mund të shkëlqejnë edhe nga urina etj, - dhe ia mbush aq shpesh dhe pa ndërprerje, me një dhunë që fshihet nën përkushtim ndaj artit dhe vetmohimin e shtirur të një heroi, saqë ai një ditë betohet se e ka kokën plot me lule. Nga ai çast, si mund të mos jenë lulet e vërteta plehëra, si të mos jenë plehërat e vërtata lule?! Se edhe lexuesi njeri është: duron shumë, por e çon gjakun dhe bojën gjer në gju kur ndokush guxon t'ia shkulë lulet e t'ia zëvendësojë me plehëra, apo aq më fort kur e Vërteta shtron hije dyshimi mbi synimet e kopshtarit".
A.-Ch. Kyçyku, Comunicare in-humanum est, ligjërata universitare, rumanisht, 2011
* In psychology, Stockholm Syndrome is a term used to describe a real paradoxical psychological phenomenon wherein hostages express empathy and have positive feelings towards their captors, sometimes to the point of defending them.