Botuar me disa shkurtime në Gazetën "Kosova Sot", Prishtinë, 6 korrik 2008
Isa Vatovci: Përveçse jeni djali i një shkrimtari, akademiku dhe poligloti (Kopi Kyçyku), edhe çka tjetër ju ka shtyrë të futeni në botën e magjishme të letërsisë?
Ardian-Christian Kyçyku: Ndikimi i tim eti që t’i hyj letërsisë ka qënë vendimtar, por kurrsesi jo si në rastet kur një prind synon të hakmerret përmes fëmijës për ato që nuk ka mundur t’i bëjë vetë. Edhe tani ne përmendim me bindje se lloji i talentit letrar të tim eti nuk kishte asnjë shans të zhvillohej natyrshëm në kushtet e dikurshme, përjashto një sërë krijimesh humoristike dhe për fëmijë, që mbeten përherë të freskëta. Gjatë tre muajve kur shkoja me pushime në Pogradec, mbanim letërkëmbim të rregullt. Ai e nuhati herët prirjen time dhe u kujdes që të mos më mungonte asnjë libër i rëndësishëm, përfshi disa libra të ndaluar, asnjë mjedis ku një shkrimtar ka ç’të vërejë e të mësojë, kurse më vonë ruajti dhe m’i solli në Bukuresht të gjitha dorëshkrimet që pata lënë në Tiranë. Thënë si pranë një kafeje mes miqsh: jo pak nga telashet që ka përballuar deri tani im atë janë nisur, në të vërtetë, drejt meje, por edhe anasjelltas. Për vite me radhë, faktin që shkruaja e kemi ditur vetëm ne të dy.