"The Lesson"
A double lesson: the world teaches a
little girl
and the little girl wants to teach the world a lesson.
and the little girl wants to teach the world a lesson.
All rights reserved.
Çmimi i Madh - Festivali ndërkombëtar Très court 2017
Motivacioni i Jurisë: "Për thjeshtësinë e konceptit dhe bukurinë e imazhit, një film i realizuar me mjete modeste, por me cilësi të larta teknike, që arrin të jetë i gjithëkohshëm, poetik, piktural dhe meditativ"
"Një urë ku ndodh diçka e rëndomtë dhe përherë e papërsëritshme. Një tjetër urë mes pikave ku mbërrijnë protagonistët. Por sidomos një urë mes realitetit dhe pasqyrimit të tij në ujë, ose mes syrit / kamerës së xhirimit dhe qendrës së ngjarjes". (A.-Ch.
Kyçyku)
"Lumenjtë e Saharasë" - 30 vjet më pas, ose më parë
Si me të qeshur, ata që lindeshin kur shkruaja këtë roman i kanë kaluar tashmë të tridhjetat... Edhe një dëshmi se mosha e mirëfilltë është në tekst, jo në kalendar. As në trup. Falenderime Shtëpisë Botuese PA dhe të përkushtuarës Feride E. Berisha! (Bukuresht, Qershor, 2017)
„Revista Saras: Si e keni shkruar romanin e parë; keni pasur në mëndje modele?
Ardian-Christian Kyçyku: Ka qenë “Lumenjtë e Saharasë”, në vjeshtën e vitit 1986. Mbaj mend se isha gati i ngujuar nga shirat e Tiranës, ndërsa shpirtërisht endesha brenda e rreth një Pogradeci të gjithëkohshëm, me më shumë shpirtra se sa njerëz. Zgjati më pak se një javë dhe ishte një lloj i çuditshëm tërbimi, si e ndonjë shpirti të kapur në rrjetë, por në rrjetën e Bukurisë se Epërme, kur kupton se aq bukuri s’e përballon, s’e tret dot, dhe njëherazi nuk ndalesh së ëndërruari, në mos po së luturi, që ajo të zgjerohet e të kapërcejë çdo cak. Nuk është aspak lojë fjalësh kur them se doja të tregoja gjëra që s’rrëfehen lehtë dhe të rrëfeja gjëra që s’tregohen lehtë.”(Revista Saras, Tiranë, Gusht, 2015)
l.o.l. [rrëfim]
Rropateni
më kot, të nderuar, nënqeshte Profi, për sa kohë s’mund të skiconi as shkarazi
ca gjëra tejet të thjeshta, si puna e vdekjes. Apo as vdekja s’është me aq e
thjeshtë sa ç’ishte në fëmininë time?! Kishin kaluar tashmë tri orë nga ato
ballkaniket dhe askund mbi mur nuk shquhej ndonjë gjurmë vdekjeje. Por as
ndonjë jete e denjë për kurreshtje nuk dukej. Përndryshe, qe një ditë mjaft e
ngarkuar. Në vetëm 24 orë njerëzimi festonte Ditën botërore dhe / ose
ndërkombëtare të: Teatrit të kukullave, Fëmijëve të rrugës, Sindromës
Down, Luftës për çrrënjosjen e racizmit, Luftës për luftimin e pagjumësisëdhe Poezisë.
Ndërkaq, disa prej tyre ia kishin ndryshuar Profit nofkën dhe fshehtas e quanin
Star (nga Kujdestar).
- Të
pëlqen, o Staro, - e pyeti njëri.
Pa u
bezdisur nga ai llagap përqeshës, Profi ndreqi syzet dhe kundroi murin.
- Po
më the edhe se ç’ke dashur të thuash...
Subscribe to:
Posts (Atom)