Mihai Eminescu: Kaluan vitet / Trecut-au anii


U borën vitet porsi ré mbi pllaja

E asnjëherë s’do të kthehen pas

S’më ngrohin e s’ma bëjnë buzën gas

Rrëfenja, trille, bëmat e mëdhaja.

 

Që ballin tim fëmijëror patën paqtuar

Mezi kuptoja, ishin plot kuptime

Më kot rrethon me hije hijen time

O, orë e fshehtësisë, muzg i shtruar.

 

T’i shkul një tingull dua jetës vetë

Të bëj, o, shpirt, të drithërosh sërish

Me gishtat përmbi lirë bjerrem;

 

Në ag gjithçka u bor përjetë

Shituar e ëmbla goj’ e motit grish

E koha rritet mbrapa meje… errem!

 

Shqipëroi: A.-Ch. Kyçyku