„Një ngjarje në pamje të parë vetëm qesharake dhe absurde, vështirë për t’u besuar gjer edhe në dehje, ose në tepri poezie, më shtyu të shkruaj togfjalëshin "Mërgim i krahasuar". Degë e mundshme e imagologjisë dhe e semiotikës, në kushtet e sotme, ajo mund të ketë një të ardhme të veçantë, pra t'i vlejë më fort së kaluarës, se sa të tashmes. Pasi bleu njërin nga librat e mi virtualë në shqip, një e re që, - sipas të dhënave të CV-së, - nuk di veçse anglishten, mbase e formuar të besojë se në këtë rruzull ekziston vetëm një gjuhë, u mundua të ma lexonte librin dhe arriti në përfundimin se autori shkruan në një anglishte tmerrësisht të varfër dhe se libri është më i keqi i mundshëm, një ”catastrophic disaster”.
Është e vërtetë se lexuesit e këtyre dhjetëvjetshave kanë një padijë që nuk përtypet dot as edhe nga letërsia apo anekdotikja, aq sa nuk mungojnë rastet kur autori pyet veten se: Cili prej nesh është pjellë kot dhe / ose: Cili prej nesh nuk është lindur ende?! Lexuesit që ngatërrojnë të drejtën e lindur të të qënit shtetas me vuajtjen e të qënit i kulturuar, gjithmonë më sjellin ndërmend atë grup të rinjsh, - po nga një libër i shkruar në shqip dhe i lexuar në nuk di ç'gjuhë, - të cilët habiteshin: "Po ne kaçavida kemi – pse s'mund të zbërthejmë dot ca metafora?!" Tragjizmi i gjendjes besoj se bën pluhur çdo kënaqësi, gjer edhe tek autorët fillestarë. E vërteta na kumton, përtej çdo metafore, se turma të pafundme shtetasish-lexues, të bindur se ndodhen diku-dikur, nuk kuptojnë se tashmë janë gëlltitur nga një hapësirë që mund të emërtohet Syrgjyn në vitualitet".